Ik ben het met Maarten en Peter eens.
Wanneer medeplakkers dat doen vind ik het resultaat wel mooi en uit artistiek oogpunt is het zeker verdedigbaar maar of het een acurate weergave van de realiteit is?
Voertuigen werden zelden zo oud dat kleuren "naar elkaar toe" verweerden. Het meeste was binnen een paar maanden afgeschoten. De StuG IV die ik voor de Italeri groepsbouw aan het maken ben werd begin april 1944 gloednieuw aan de eenheid afgeleverd en op 23 mei, tijdens de eerste gevechtsactie, afgeschoten. 7 weken in dienst, 2 uur in gevecht, niet verweerd, niks niet kleuren naar elkaar toegetrokken.
De verf voor de camouflage werd ter plekke door de bemanning of de Werkstattkompanie gemengd. Kleurpasta met brandstof en de verdunning bepaalde hoe hard of zacht de kleur werd. Dat is iets waar ik van te voren over na denk en het mengen van de verf op aanpas, niet iets dat ik achteraf probeer te doen.
Wat dan wel weer helpt is een heel dun laagje Buff, Wooden Deck Tan of vergelijkbare kleur als een eerste aanzet tot het nabootsen van stof. dat brengt de boel dan wel wat bij elkaar.
Daarbij zie ik veel camouflage patronen die verre van zorgvuldig zijn aangebracht. Een groot deel van die jongens wilde ongetwijfeld ergens anders zijn. Ergens anders als in: niet een paar kilometer achter het front voor rust, bevoorraading en reparaties maar thuis, bij hun meisje, op school, aan het werk of in de kroeg. Ze werden niet gedreven door artisticiteit maar door noodzaak of de wetenschap dat ze, wanneer ze klaar waren, een zware en vieze klus aan moesten pakken.
Tegen de tijd dat het drie-kleuren patroon werd ingevoerd waren degenen die gedreven werden door een "beschworenen Begeisterung und Pflichterfüllung für Führer und Vaterland“ in de minderheid. De meesten leden zonder het te weten onder PTSS en stonden in de overlevingsstand. Doe wat nodig is en houd je verder koest. Geen ruimte voor kunstzinnige nijverheid.
