Oude video van uncle nightshift blijf ook handig met kleine tips (bijvoorbeeld een a4 voor je lamp als diffusor etc 
)
)
Modellen fotograferen
- Onderwerp starter Arne Ρоirοt
- Startdatum
Arne Ρоirοt
Lid van de TWENOT
- Interesses
- Nederlandse pantservoertuigen, van oud tot jong
- Schalen
- 1:35
Ik kocht de EOS1300D op Marktplaats met tas en standaard objectief voor € 100,- (opgehaald)
De Yongnuo YN560 IV flitser komt daar ook vandaan: € 40,- (opgehaald)
en de Canon telelens EFS 55-250 idem. Ik meen voor € 60,-
Dan ben je er wel.
Ook leuk voor de vakantie trouwens
Arne Ρоirοt
Lid van de TWENOT
- Interesses
- Nederlandse pantservoertuigen, van oud tot jong
- Schalen
- 1:35
Mooie demo.
op 6:49 "you should allways shoot in full manual"
Dat is goed.....wanneer kan ik het ophalen?
hmm....goeie tip Arne.....dan ga ik ook eens rondneuzen
- Interesses
- Pantservoertuigen, vnl. WOII t/m Golfoorlog
- Schalen
- 1:35
- 1:72
- Nu bezig met
- 1:35 M2 half-track en Israëlische M247 DIVADS
Nou, toevallig zat ik van de week te denken dat het wel een goed idee zou zijn om eens een onderwerp te maken over hoe ik m’n modellen fotografeer, en een paar dagen later begint Arne er ook over. Dus ik zal dat eendaags eens een beetje uitwerken.
- Interesses
- Pantservoertuigen, vnl. WOII t/m Golfoorlog
- Schalen
- 1:35
- 1:72
- Nu bezig met
- 1:35 M2 half-track en Israëlische M247 DIVADS
Mijn methode om modellen te fotograferen, dan Eenvoudig, recht toe, recht aan, zonder dure apparatuur of ingewikkelde nabewerkingen.
Laten we beginnen met de plek waar ik dat doe. Ik heb al een jaar of tien, vijftien geleden een opvouwbaar fotostudiootje gekocht bij een lokale fotowinkel. Ik weet niet meer wat het kostte, maar als ik eens even op het Internet zoek op
Alles bij elkaar ziet dat er zo uit:
Eén lamp aan elke zijkant, de derde hangt erboven aan een stuk bloemenbinddraad Deze schijnen door de witte stof zodat het licht diffuus wordt: laat je ze rechtstreeks op het model schijnen, dat krijg je hele harde schaduwen. Dat is ook waarom die opzij naar boven staan in plaats van rechtstreeks naar het model gericht, want ook daardoor krijg je minder harde schaduwen.
De selfielamp staat natuurlijk aan de voorkant, op z’n buigbare stang zodat hij te verplaatsen is. Daarbij een belangrijke waarschuwing: pak aan de stang zelf om dat te doen, en niet aan de lamp! Die is meestal van goedkoop, dun plastic en dat breekt als je zelfs maar een beetje kracht zet. Eén keer raden hoe ik dat weet (Daarom zit er dan ook een tiewrapje rond de lamp, vlakbij waar hij aan de arm geschroefd is.) Zulke lampen hebben een stuk wit plastic over de ledjes erin, zodat ze van zichzelf al diffuus licht geven.
De fotolampen zelf zijn goedkope:
Daar zaten origineel halogeenlampjes in, maar die branden door als ze te lang aanstaan (ondervond ik toen ze een keer gebruikt zijn om totaal iets anders bij te lichten), dus toen heb ik er ledlampen in gedaan. Die zijn te koop in allerlei tinten, maar voor fotografie wil je ze zo wit mogelijk hebben — dat wil zeggen met een zo hoog mogelijke kleurtemperatuur. Deze zijn 5300 kelvin („koelwit”) en gebruiken 7 watt, wat ze fel genoeg maakt dat je er liever niet rechtstreeks tegenin wilt kijken.
De selfielamp heeft een regelbare kleur door middel van een knopje aan het snoer, maar ik heb hem op z’n witst staan.
Alle lampen heb ik trouwens in één stekkerdoos gedaan, zodat ik met de schakelaar daarvan ze allemaal tegelijk aan en uit kan doen. Nou ja, drie ervan aan en alle vier uit, want de selfielamp gaat niet automatisch aan als je de stroom erop zet, je moet nog op een knopje drukken. Na jaren elke lamp apart aan en uit te hebben gezet is dit toch wel veel handiger
In deze fotostudio is de achtergrond uitneembaar. Hij zit met twee strips klittenband vast, eentje bovenaan van achter en eentje onderaan de voorste flap, die naar beneden hangt van de tafel af. Bij de studio zat een doek met wit aan de ene kant en blauw aan de andere, de zwarte is zelfgemaakt door een stuk zwarte stof en klittenband te kopen in een stoffenwinkel en die met een naaimachine aan elkaar te zetten. Achteraf bezien had ik beter fijner geweven stof kunnen kopen.
Afgezien van de vervangende lampjes denk ik dat dit alles bij elkaar me iets van €125 gekost heeft. Ik denk niet dat je voor veel minder geld iets vergelijkbaars in elkaar zet, maar de selfielamp aan de voorkant is niet absoluut nodig — en als je de ruimte hebt voor het statiefje dat er meestal bij zit, kun je al gelijk €20 besparen op de flexibele voet die ik hier wel nodig heb. Ook de derde lamp bovenaan is niet écht nodig, maar zorgt wel voor minder sterke schaduwen en gelijkmatigere belichting.
Dat is dan ook het belangrijkste: dat je je model gelijkmatig kunt belichten, en liefst niet rechtstreeks. Door licht van meer dan één kant hef je schaduwen deels op, en met diffuus licht zijn de schaduwen niet zo scherp.
Om dat te bereiken kun je ook met minder toe. Door bij daglicht te fotograferen — buiten of bij een raam — heb je een goede kleur licht (zonlicht is 5.000–10.000 K afhankelijk van bewolking), maar doe dat niet in de volle zon, want dan krijg je scherpe schaduwen. Wacht tot de zon door een wolk heen schijnt, zodat het wel licht is buiten maar er geen scherpe schaduwen zijn, of span een dun wit laken zodat je model in de schaduw daarvan staat. Je kunt met daglicht ook van twee kanten belichten door een witte plaat (een stuk plastic, spaanplaat of zelfs piepschuim) te nemen en aan de andere kant van je model te zetten als waar de zon vandaan komt. Je kunt dan die plaat een beetje naar beneden richten zodat hij het zonlicht reflecteert naar het model toe. Dit werkt veel beter dan je zou denken, maar je moet wel een goede manier hebben om die plaat vast te houden, zodat hij niet bij de eerste de beste windvlaag omvalt en bovenop je model neerkomt …
Eenvoudig, recht toe, recht aan, zonder dure apparatuur of ingewikkelde nabewerkingen.Laten we beginnen met de plek waar ik dat doe. Ik heb al een jaar of tien, vijftien geleden een opvouwbaar fotostudiootje gekocht bij een lokale fotowinkel. Ik weet niet meer wat het kostte, maar als ik eens even op het Internet zoek op
opvouwbare fotostudio dan zie ik vergelijkbare van zo’n €15 tot €85. Bij de duurdere zitten over het algemeen ook geschikte lampen, wat ze een betere koop maakt, want zulke losse lampen kostten je ook al snel een paar tientjes. Ik heb dan ook nog een paar jaar geleden zo’n moderne ronde selfielamp gekocht, die bedoeld zijn om een telefoon in te zetten met een klemmetje, zodat je jezelf kunt filmen; die kostte me €20 bij de Aldi toen ze die hadden, maar ik heb ze ook al zien liggen bij een Praxis geloof ik, en online vind je ze ook voor dat soort prijzen. Alleen kon ik die lamp nergens goed kwijt, omdat ik geen ruimte had voor het driepootje dat erbij zit, tot ik een paar maanden geleden bedacht dat er ook buigbare lampklemmen te koop zijn voor fotografie. Die kostte me ook nog eens €20, maar ik kon er netjes de selfielamp op schroeven.Alles bij elkaar ziet dat er zo uit:
Eén lamp aan elke zijkant, de derde hangt erboven aan een stuk bloemenbinddraad
Deze schijnen door de witte stof zodat het licht diffuus wordt: laat je ze rechtstreeks op het model schijnen, dat krijg je hele harde schaduwen. Dat is ook waarom die opzij naar boven staan in plaats van rechtstreeks naar het model gericht, want ook daardoor krijg je minder harde schaduwen.De selfielamp staat natuurlijk aan de voorkant, op z’n buigbare stang zodat hij te verplaatsen is. Daarbij een belangrijke waarschuwing: pak aan de stang zelf om dat te doen, en niet aan de lamp! Die is meestal van goedkoop, dun plastic en dat breekt als je zelfs maar een beetje kracht zet. Eén keer raden hoe ik dat weet
(Daarom zit er dan ook een tiewrapje rond de lamp, vlakbij waar hij aan de arm geschroefd is.) Zulke lampen hebben een stuk wit plastic over de ledjes erin, zodat ze van zichzelf al diffuus licht geven.De fotolampen zelf zijn goedkope:
Daar zaten origineel halogeenlampjes in, maar die branden door als ze te lang aanstaan (ondervond ik toen ze een keer gebruikt zijn om totaal iets anders bij te lichten), dus toen heb ik er ledlampen in gedaan. Die zijn te koop in allerlei tinten, maar voor fotografie wil je ze zo wit mogelijk hebben — dat wil zeggen met een zo hoog mogelijke kleurtemperatuur. Deze zijn 5300 kelvin („koelwit”) en gebruiken 7 watt, wat ze fel genoeg maakt dat je er liever niet rechtstreeks tegenin wilt kijken.
De selfielamp heeft een regelbare kleur door middel van een knopje aan het snoer, maar ik heb hem op z’n witst staan.
Alle lampen heb ik trouwens in één stekkerdoos gedaan, zodat ik met de schakelaar daarvan ze allemaal tegelijk aan en uit kan doen. Nou ja, drie ervan aan en alle vier uit, want de selfielamp gaat niet automatisch aan als je de stroom erop zet, je moet nog op een knopje drukken. Na jaren elke lamp apart aan en uit te hebben gezet is dit toch wel veel handiger
In deze fotostudio is de achtergrond uitneembaar. Hij zit met twee strips klittenband vast, eentje bovenaan van achter en eentje onderaan de voorste flap, die naar beneden hangt van de tafel af. Bij de studio zat een doek met wit aan de ene kant en blauw aan de andere, de zwarte is zelfgemaakt door een stuk zwarte stof en klittenband te kopen in een stoffenwinkel en die met een naaimachine aan elkaar te zetten. Achteraf bezien had ik beter fijner geweven stof kunnen kopen.
Afgezien van de vervangende lampjes denk ik dat dit alles bij elkaar me iets van €125 gekost heeft. Ik denk niet dat je voor veel minder geld iets vergelijkbaars in elkaar zet, maar de selfielamp aan de voorkant is niet absoluut nodig — en als je de ruimte hebt voor het statiefje dat er meestal bij zit, kun je al gelijk €20 besparen op de flexibele voet die ik hier wel nodig heb. Ook de derde lamp bovenaan is niet écht nodig, maar zorgt wel voor minder sterke schaduwen en gelijkmatigere belichting.
Dat is dan ook het belangrijkste: dat je je model gelijkmatig kunt belichten, en liefst niet rechtstreeks. Door licht van meer dan één kant hef je schaduwen deels op, en met diffuus licht zijn de schaduwen niet zo scherp.
Om dat te bereiken kun je ook met minder toe. Door bij daglicht te fotograferen — buiten of bij een raam — heb je een goede kleur licht (zonlicht is 5.000–10.000 K afhankelijk van bewolking), maar doe dat niet in de volle zon, want dan krijg je scherpe schaduwen. Wacht tot de zon door een wolk heen schijnt, zodat het wel licht is buiten maar er geen scherpe schaduwen zijn, of span een dun wit laken zodat je model in de schaduw daarvan staat. Je kunt met daglicht ook van twee kanten belichten door een witte plaat (een stuk plastic, spaanplaat of zelfs piepschuim) te nemen en aan de andere kant van je model te zetten als waar de zon vandaan komt. Je kunt dan die plaat een beetje naar beneden richten zodat hij het zonlicht reflecteert naar het model toe. Dit werkt veel beter dan je zou denken, maar je moet wel een goede manier hebben om die plaat vast te houden, zodat hij niet bij de eerste de beste windvlaag omvalt en bovenop je model neerkomt …
- Interesses
- Pantservoertuigen, vnl. WOII t/m Golfoorlog
- Schalen
- 1:35
- 1:72
- Nu bezig met
- 1:35 M2 half-track en Israëlische M247 DIVADS
Het fotograferen zelf, dan. Je kunt op de foto’s hierboven al de M2 halftrack zien waar ik momenteel (onder meer) mee bezig ben. Deze zal als voorbeeld dienen voor de foto’s en het eenvoudig bewerken ervan.
Ik gebruik gewoon een iPad om modellen mee te fotograferen, geen spiegelreflexcamera met honderdduizend instellingen die allemaal elkaar beïnvloeden en die je veel tijd en moeite kosten om onder de knie te krijgen. Elke telefoon of tablet van de afgelopen tien jaar met een redelijke camera aan boord zou vergelijkbare resultaten moeten geven.
Eerst twee foto’s om een klein, maar wat mij betreft belangrijk, verschil in aanpak te tonen:
Bij de eerste heb ik het model van dichtbij gefotografeerd zodat het net helemaal netjes in beeld past. De tweede foto is van ietsje verder terug genomen waardoor het model minder van het beeld vult (je ziet zelfs de rand van de selfielamp in de onderste hoeken en de witte zijkanten van de fotostudio in de bovenhoeken).
De eerste manier is de betere als je een foto wilt hebben die zo groot mogelijk is, bijvoorbeeld als hij afgedrukt moet worden in een artikel voor een tijdschrift. De tweede is, wat mij betreft, handiger als je foto bedoeld is voor op het Internet — want daarvoor hoeft hij niet zo heel groot te zijn, en dus kun je hem gewoon achteraf bijsnijden zodat alles dat afleidt of niet in beeld hoort, wegvalt. Daar kom ik straks nog op terug — eerst wil ik wat vertellen over de hulpmiddelen die je telefoon, tablet of fototoestel biedt bij het maken van de foto’s.
Hier wat ik daadwerkelijk op het beeldscherm van m’n iPad zag bij het maken van de tweede foto:
Belangrijkst zijn wel de hulplijnen. Leer die gebruiken! Als je ze niet in beeld ziet wanneer je de camera-app opent, kun je ze eenvoudig aanzetten: op een iPad of iPhone ga je naar de instellingen, scrolt dan aan de linkerkant omlaag tot je bij Camera uitkomt, en daar zet je onder „Compositie” de optie Raster aan; onder Android weet ik niet hoe dit moet, maar het lijkt me dat het opeen vergelijkbare manier gaat. Spiegelreflexcamera’s hebben ook allemaal de optie om deze rasterlijnen te laten zien, dus raadpleeg het handboek als ze niet op beeld staan.
Die lijnen dienen namelijk om een goede compositie te kunnen maken. Ten eerste helpen ze om het onderwerp in het midden te krijgen: het is veel makkelijker om dat middenin het middelste rechthoekje te zetten, dan in het midden van het hele beeld zonder de hulplijnen. Maar je krijgt mooiere foto’s als je het onderwerp op één van de snijpunten zet (of in de buurt daarvan — het hoeft niet precies op een snijpunt) want dan trekt het oog er automatisch meer naartoe. Ja, ook wanneer die lijnen er niet staan, zoals op de eigenlijke foto Ook kun je het primaire aandachtspunt op één snijpunt zetten en een ander opvallend deel van het model bij het schuin er tegenoverstaande snijpunt. (Om eerlijk te zijn is dit niet zo’n goed voorbeeld, want alleen het snijpunt rechtsonder staat op een deel van het model waar dat logisch is, namelijk de vooras, maar het snijpunt linksboven staat ergens middenin de achterbak. De foto zou beter zijn als ik hem van net wat verder gemaakt zou hebben en ietsje gedraaid, zodat het snijpunt linksboven meer bij de hoek van de achterbak zou staan.)
Ook kun je de lijnen heel goed gebruiken om het onderwerp netjes horizontaal of verticaal te zetten: plaats gewoon een horizontale of verticale lijn op het model, langs een lijn op het beeld. Eventueel kun je daarna natuurlijk de camera verplaatsen om een betere compositie te maken.
Verder heb ik de HDR-modus aanstaan, wat midden bovenin beeld te zien is. Je zet die aan op een iPad of iPhone door op het knopje Live-foto’s wil je over het algemeen ook niet, want een model beweegt als het goed is niet tijdens het maken van een foto ervan.
Wat de iPad in HDR (High Dynamic Range) modus doet, is drie foto’s zo achter elkaar maken: eentje normaal belicht, eentje overbelicht en eentje onderbelicht. Die drie voegt hij dan samen tot een foto met gemiddelde belichting, die er meestal beter uit zal zien dan een niet-HDR foto. Dit helpt vooral als je onderdelen van lichte kleur hebt die makkelijk overbelicht raken, zoals stukken wit plastic plaat en strip. Daarop verdwijnt detail vaak gewoon op de foto, terwijl je het in het echt wel ziet. Ter illustratie:
HDR uit:
HDR aan:
De belichting was precies hetzelfde voor deze twee foto’s, het enige verschil is of HDR uit- of aanstond.
Op een iPad kun je belichtingstijd niet instellen, maar wat je wel kunt, is kiezen op welk punt de camera scherpstelt en dat hij neemt als basis voor de belichting. Dit doe je eenvoudig genoeg door op het scherm te tikken op de plek die je wilt dat hij daarvoor gebruikt. Hier een foto van de halftrack schuin van voren:
Deze heb ik gemaakt zonder op het scherm te tikken, dus dit is hoe de camerasoftware in de iPad zelf denkt dat de foto belicht en scherpgesteld moet worden — wat neerkomt op dat hij het midden van de foto daarvoor pakt.
Dan een tikje van voren op de grill:
Zoals je kunt zien komt er een geel vierkantje met een zonnetje bij te staan, en dat blijft ook in beeld (maar wordt na een paar seconden minder helder) zodat je altijd kunt zien op welk punt de iPad zich richt. Gelijk daarna heb ik een foto genomen, die er dan zo uitziet:
Zoals je ziet is hij in het algemeen donkerder dan de vorige, omdat de grill redelijk veel licht vangt en de iPad daarom de rest van de foto donkerder zal maken om de balans te houden. Minder opvallend is dat de achtergrond onscherper is geworden, maar dat zie je beter als je vergelijkt met de volgende foto, die ik genomen heb na een tikje op de achterwand van het model:
Hier is de achterkant van de bak scherp maar de grill net niet, terwijl de grill dat wel was in de vorige foto. Deze foto is ook weer lichter dan de vorige, want die achterbak is donkerder dan de motorkap, dus compenseert de software door de foto meer te belichten zodat het deel waar ik op tikte, lichter zal worden.
Ik gebruik gewoon een iPad om modellen mee te fotograferen, geen spiegelreflexcamera met honderdduizend instellingen die allemaal elkaar beïnvloeden en die je veel tijd en moeite kosten om onder de knie te krijgen. Elke telefoon of tablet van de afgelopen tien jaar met een redelijke camera aan boord zou vergelijkbare resultaten moeten geven.
Eerst twee foto’s om een klein, maar wat mij betreft belangrijk, verschil in aanpak te tonen:
Bij de eerste heb ik het model van dichtbij gefotografeerd zodat het net helemaal netjes in beeld past. De tweede foto is van ietsje verder terug genomen waardoor het model minder van het beeld vult (je ziet zelfs de rand van de selfielamp in de onderste hoeken en de witte zijkanten van de fotostudio in de bovenhoeken).
De eerste manier is de betere als je een foto wilt hebben die zo groot mogelijk is, bijvoorbeeld als hij afgedrukt moet worden in een artikel voor een tijdschrift. De tweede is, wat mij betreft, handiger als je foto bedoeld is voor op het Internet — want daarvoor hoeft hij niet zo heel groot te zijn, en dus kun je hem gewoon achteraf bijsnijden zodat alles dat afleidt of niet in beeld hoort, wegvalt. Daar kom ik straks nog op terug — eerst wil ik wat vertellen over de hulpmiddelen die je telefoon, tablet of fototoestel biedt bij het maken van de foto’s.
Hier wat ik daadwerkelijk op het beeldscherm van m’n iPad zag bij het maken van de tweede foto:
Belangrijkst zijn wel de hulplijnen. Leer die gebruiken! Als je ze niet in beeld ziet wanneer je de camera-app opent, kun je ze eenvoudig aanzetten: op een iPad of iPhone ga je naar de instellingen, scrolt dan aan de linkerkant omlaag tot je bij Camera uitkomt, en daar zet je onder „Compositie” de optie Raster aan; onder Android weet ik niet hoe dit moet, maar het lijkt me dat het opeen vergelijkbare manier gaat. Spiegelreflexcamera’s hebben ook allemaal de optie om deze rasterlijnen te laten zien, dus raadpleeg het handboek als ze niet op beeld staan.
Die lijnen dienen namelijk om een goede compositie te kunnen maken. Ten eerste helpen ze om het onderwerp in het midden te krijgen: het is veel makkelijker om dat middenin het middelste rechthoekje te zetten, dan in het midden van het hele beeld zonder de hulplijnen. Maar je krijgt mooiere foto’s als je het onderwerp op één van de snijpunten zet (of in de buurt daarvan — het hoeft niet precies op een snijpunt) want dan trekt het oog er automatisch meer naartoe. Ja, ook wanneer die lijnen er niet staan, zoals op de eigenlijke foto
Ook kun je het primaire aandachtspunt op één snijpunt zetten en een ander opvallend deel van het model bij het schuin er tegenoverstaande snijpunt. (Om eerlijk te zijn is dit niet zo’n goed voorbeeld, want alleen het snijpunt rechtsonder staat op een deel van het model waar dat logisch is, namelijk de vooras, maar het snijpunt linksboven staat ergens middenin de achterbak. De foto zou beter zijn als ik hem van net wat verder gemaakt zou hebben en ietsje gedraaid, zodat het snijpunt linksboven meer bij de hoek van de achterbak zou staan.)Ook kun je de lijnen heel goed gebruiken om het onderwerp netjes horizontaal of verticaal te zetten: plaats gewoon een horizontale of verticale lijn op het model, langs een lijn op het beeld. Eventueel kun je daarna natuurlijk de camera verplaatsen om een betere compositie te maken.
Verder heb ik de HDR-modus aanstaan, wat midden bovenin beeld te zien is. Je zet die aan op een iPad of iPhone door op het knopje
HDR rechtsboven te drukken: alles dat geel is, staan aan, en wit staat uit. Hier van boven naar beneden: „live” foto’s uit, HDR aan, flits uit (dat gebeurt automatisch als je HDR aanzet, want die gaan niet samen), en de knop met pijltjes is om te schakelen tussen de normale camera en de selfiecamera. Die laatste heb je meestal niet nodig voor modelfotografie, is mijn ervaring Live-foto’s wil je over het algemeen ook niet, want een model beweegt als het goed is niet tijdens het maken van een foto ervan.Wat de iPad in HDR (High Dynamic Range) modus doet, is drie foto’s zo achter elkaar maken: eentje normaal belicht, eentje overbelicht en eentje onderbelicht. Die drie voegt hij dan samen tot een foto met gemiddelde belichting, die er meestal beter uit zal zien dan een niet-HDR foto. Dit helpt vooral als je onderdelen van lichte kleur hebt die makkelijk overbelicht raken, zoals stukken wit plastic plaat en strip. Daarop verdwijnt detail vaak gewoon op de foto, terwijl je het in het echt wel ziet. Ter illustratie:
HDR uit:
HDR aan:
De belichting was precies hetzelfde voor deze twee foto’s, het enige verschil is of HDR uit- of aanstond.
Op een iPad kun je belichtingstijd niet instellen, maar wat je wel kunt, is kiezen op welk punt de camera scherpstelt en dat hij neemt als basis voor de belichting. Dit doe je eenvoudig genoeg door op het scherm te tikken op de plek die je wilt dat hij daarvoor gebruikt. Hier een foto van de halftrack schuin van voren:
Deze heb ik gemaakt zonder op het scherm te tikken, dus dit is hoe de camerasoftware in de iPad zelf denkt dat de foto belicht en scherpgesteld moet worden — wat neerkomt op dat hij het midden van de foto daarvoor pakt.
Dan een tikje van voren op de grill:
Zoals je kunt zien komt er een geel vierkantje met een zonnetje bij te staan, en dat blijft ook in beeld (maar wordt na een paar seconden minder helder) zodat je altijd kunt zien op welk punt de iPad zich richt. Gelijk daarna heb ik een foto genomen, die er dan zo uitziet:
Zoals je ziet is hij in het algemeen donkerder dan de vorige, omdat de grill redelijk veel licht vangt en de iPad daarom de rest van de foto donkerder zal maken om de balans te houden. Minder opvallend is dat de achtergrond onscherper is geworden, maar dat zie je beter als je vergelijkt met de volgende foto, die ik genomen heb na een tikje op de achterwand van het model:
Hier is de achterkant van de bak scherp maar de grill net niet, terwijl de grill dat wel was in de vorige foto. Deze foto is ook weer lichter dan de vorige, want die achterbak is donkerder dan de motorkap, dus compenseert de software door de foto meer te belichten zodat het deel waar ik op tikte, lichter zal worden.
- Interesses
- Pantservoertuigen, vnl. WOII t/m Golfoorlog
- Schalen
- 1:35
- 1:72
- Nu bezig met
- 1:35 M2 half-track en Israëlische M247 DIVADS
Als de foto’s eenmaal genomen zijn, is er een groot voordeel aan het gebruiken van een tablet of telefoon: je ze kunt heel makkelijk op het apparaat zelf verbeteren. Zoals ik eerder al zei, zijn de foto’s van de halftrack van opzij eigenlijk helemaal niet zo goed genomen, qua compositie. Deze als voorbeeld:
Delen van de lamp en de fotostudio staan in beeld, en de halftrack zelf staat scheef waardoor hij aan de achterkant ingezakt lijkt. Maar door in de camera-app op het kleine fotootje rechts, onder de afdrukknop, te drukken, kom je in een deel van de app waarin je de genomen foto’s kunt bekijken. Door daar op de knop Wijzig te drukken kom je op een scherm waar je de foto kunt bewerken. (Wederom: zo werkt het op een iPad of iPhone — op een Android-apparaat zal dit ook kunnen, maar ik weet niet hoe).
Ik zal hier niet ingaan op alle bewerkingsmogelijkheden, maar alleen op hoe je de compositie eenvoudig kunt verbeteren. Je kunt ook een heleboel aanpassingen doen aan de kleuren van de foto, belichting, wit- en zwartpunt, verzadiging, warmte, tint, definitie en weet ik veel wat nog meer, maar dat kun je beter zelf gewoon uitproberen. Belangrijk hier om te weten is dat je op een iPad of iPhone altijd terug kunt naar de originele foto (ook hier weer: op Android wellicht ook, maar daar heb ik geen ervaring mee). Met andere woorden: je kunt nooit je foto écht verpesten, want door op Herstel boven in beeld te drukken doe je alle wijzigingen weer weg en heb je de foto terug precies zoals je die genomen hebt.
Goed, om een foto bij te snijden druk je op het symbooltje met de twee pijltjes linksmidden op het scherm:
Hier staat er een geel bolletje onder om aan te geven dat het actief is. Ik heb ook bovenaan het beeld op het rechthoekige symbooltje gedrukt dat nu geel is, waardoor er aan de onderkant de balk bijgekomen is waar ) enz. In de praktijk betekent dat dus, dat als je bijvoorbeeld de hoogte verandert, de breedte ook meegaat zodat de foto niet platter wordt. Wil je dat nu net wel, dan moet je hem op
Hoe dan ook, wat je hier kunt doen is de foto bijsnijden zodat de delen die je niet wilt, ervanaf vallen. Dit doe je heel eenvoudig door met je vinger op één van de dikkere stukken lijn te drukken (de hoeken en middenin elke zijde van de rechthoek) en dan daarmee naar het midden toe te slepen. De foto zelf zal op dezelfde grootte op beeld blijven staan, maar de rechthoek wordt kleiner om aan te geven tot waar je de foto bij zult snijden:
Let op dat ook hier weer de hulplijnen tevoorschijn komen, zodat je die kunt gebruiken op dezelfde manier als bij het nemen van de foto.
Laat je het dikke lijntje los, dan zal de app even later op het bijgesneden deel inzoomen:
Dit is puur om je beter te laten zien wat je aan het doen bent. Heb je teveel weggesneden, dan kun je twee vingers op de foto zetten en die naar elkaar toe bewegen, waardoor je de foto kleiner maakt binnen het kader. Ook kun je de foto binnen dat kader verslepen naar alle richtingen door er één vinger op te leggen en dan te bewegen, waardoor je de foto meesleept. Door die twee te combineren kun je de compositie binnen het kader beter maken — en natuurlijk kun je daarna ook weer aan de dikkere lijntjes slepen om het kader weer kleiner te maken.
Vind je wat je bereikt hebt goed, dan druk je gewoon rechtsboven op Gereed en wordt de foto aangepast:
(Of, natuurlijk, bedenk je dat je het toch niet zo wilt, dan druk je linksboven op Annuleer en zal je de originele foto houden zoals hij was.)
Alleen is de foto zo nog niet echt mooi, want zoals ik zei staat de halftrack teveel gedraaid. Gelukkig is ook dat aan te passen, door wederom op Wijzig te drukken en weer op het symbooltje links met de twee pijltjes. Nu gebruiken we alleen niet de dikke lijntjes aan het kader, maar de schuifbalk aan de rechterkant. Daar staan drie ronde symbooltjes: een cirkeltje met een streep erdoor, en twee trapeziums met eveneens een streep. Dat cirkeltje is om de foto te draaien, die andere twee om hem meer of minder perspectief te geven. Door op het cirkeltje te drukken kun je met je vinger naar boven of beneden over de schuifbalk gaan, waardoor de foto zal draaien:
In het ronde symbooltje komt te staan hoeveel graden de foto gedraaid is, en ook nu komen er weer hulplijntjes om het makkelijker te maken om alles recht te krijgen. In de foto hierboven is de foto 9° naar rechts gedraaid (daarom staat er −9, want rechtsom draaien is negatief in de wiskunde), maar ik keek vooral naar de linkse verticale hulplijn, omdat ik draaide tot de deuropening daar ongeveer evenwijdig aan stond. Hierdoor is de foto al gelijk een heel eind beter, want het model ziet er nu niet meer zo plat uit als eerst.
Alleen vind ik de foto een beetje uit balans: het model staat nu te ver naar beneden, waardoor er boven teveel zwart te zien is ten opzichte van eronder. Dat is snel opgelost door de foto gewoon met één vinger een beetje naar boven te slepen, zoals ik eerder uitlegde:
Je kunt goed het verschil zien door te kijken naar de positie van het model ten opzichte van de hulplijnen.
Dan alleen nog een druk op Gereed en de foto ziet er zo uit:
Daar ben ik veel tevredener over dan over de originele foto
Dit komt terug op wat ik aan het begin zei: door de foto van wat verderaf te nemen, zodat er meer achtergrond zichtbaar is, heb je de ruimte om aanpassingen als deze te doen. Wanneer je namelijk een foto draait zonder hem eerst bij te snijden, zal er ook automatisch op ingezoomd worden om te voorkomen dat er lege hoeken zouden ontstaan. Daardoor zou best een deel van je model buiten beeld kunnen vallen, wat je natuurlijk precies niet wilt. Maar door extra lege ruimte te laten bij het nemen van de foto, kun je dat eenvoudig opvangen.
Delen van de lamp en de fotostudio staan in beeld, en de halftrack zelf staat scheef waardoor hij aan de achterkant ingezakt lijkt. Maar door in de camera-app op het kleine fotootje rechts, onder de afdrukknop, te drukken, kom je in een deel van de app waarin je de genomen foto’s kunt bekijken. Door daar op de knop Wijzig te drukken kom je op een scherm waar je de foto kunt bewerken. (Wederom: zo werkt het op een iPad of iPhone — op een Android-apparaat zal dit ook kunnen, maar ik weet niet hoe).
Ik zal hier niet ingaan op alle bewerkingsmogelijkheden, maar alleen op hoe je de compositie eenvoudig kunt verbeteren. Je kunt ook een heleboel aanpassingen doen aan de kleuren van de foto, belichting, wit- en zwartpunt, verzadiging, warmte, tint, definitie en weet ik veel wat nog meer, maar dat kun je beter zelf gewoon uitproberen. Belangrijk hier om te weten is dat je op een iPad of iPhone altijd terug kunt naar de originele foto (ook hier weer: op Android wellicht ook, maar daar heb ik geen ervaring mee). Met andere woorden: je kunt nooit je foto écht verpesten, want door op Herstel boven in beeld te drukken doe je alle wijzigingen weer weg en heb je de foto terug precies zoals je die genomen hebt.
Goed, om een foto bij te snijden druk je op het symbooltje met de twee pijltjes linksmidden op het scherm:
Hier staat er een geel bolletje onder om aan te geven dat het actief is. Ik heb ook bovenaan het beeld op het rechthoekige symbooltje gedrukt dat nu geel is, waardoor er aan de onderkant de balk bijgekomen is waar
ORIGINEEL, FREEFORM, VIERKANT e.d. in staat, en dan op ORIGINEEL gedrukt om die te selecteren. Wat dit doet, is de verhouding tussen hoogte en breedte vergrendelen: op ORIGINEEL zal die altijd hetzelfde blijven als in de originele foto, met VIERKANT wordt de foto altijd een vierkant (goh ) enz. In de praktijk betekent dat dus, dat als je bijvoorbeeld de hoogte verandert, de breedte ook meegaat zodat de foto niet platter wordt. Wil je dat nu net wel, dan moet je hem op FREEFORM zetten, maar dat is de standaard dus dan hoef je ook niet bovenaan op het rechthoekje te drukken.Hoe dan ook, wat je hier kunt doen is de foto bijsnijden zodat de delen die je niet wilt, ervanaf vallen. Dit doe je heel eenvoudig door met je vinger op één van de dikkere stukken lijn te drukken (de hoeken en middenin elke zijde van de rechthoek) en dan daarmee naar het midden toe te slepen. De foto zelf zal op dezelfde grootte op beeld blijven staan, maar de rechthoek wordt kleiner om aan te geven tot waar je de foto bij zult snijden:
Let op dat ook hier weer de hulplijnen tevoorschijn komen, zodat je die kunt gebruiken op dezelfde manier als bij het nemen van de foto.
Laat je het dikke lijntje los, dan zal de app even later op het bijgesneden deel inzoomen:
Dit is puur om je beter te laten zien wat je aan het doen bent. Heb je teveel weggesneden, dan kun je twee vingers op de foto zetten en die naar elkaar toe bewegen, waardoor je de foto kleiner maakt binnen het kader. Ook kun je de foto binnen dat kader verslepen naar alle richtingen door er één vinger op te leggen en dan te bewegen, waardoor je de foto meesleept. Door die twee te combineren kun je de compositie binnen het kader beter maken — en natuurlijk kun je daarna ook weer aan de dikkere lijntjes slepen om het kader weer kleiner te maken.
Vind je wat je bereikt hebt goed, dan druk je gewoon rechtsboven op Gereed en wordt de foto aangepast:
(Of, natuurlijk, bedenk je dat je het toch niet zo wilt, dan druk je linksboven op Annuleer en zal je de originele foto houden zoals hij was.)
Alleen is de foto zo nog niet echt mooi, want zoals ik zei staat de halftrack teveel gedraaid. Gelukkig is ook dat aan te passen, door wederom op Wijzig te drukken en weer op het symbooltje links met de twee pijltjes. Nu gebruiken we alleen niet de dikke lijntjes aan het kader, maar de schuifbalk aan de rechterkant. Daar staan drie ronde symbooltjes: een cirkeltje met een streep erdoor, en twee trapeziums met eveneens een streep. Dat cirkeltje is om de foto te draaien, die andere twee om hem meer of minder perspectief te geven. Door op het cirkeltje te drukken kun je met je vinger naar boven of beneden over de schuifbalk gaan, waardoor de foto zal draaien:
In het ronde symbooltje komt te staan hoeveel graden de foto gedraaid is, en ook nu komen er weer hulplijntjes om het makkelijker te maken om alles recht te krijgen. In de foto hierboven is de foto 9° naar rechts gedraaid (daarom staat er −9, want rechtsom draaien is negatief in de wiskunde), maar ik keek vooral naar de linkse verticale hulplijn, omdat ik draaide tot de deuropening daar ongeveer evenwijdig aan stond. Hierdoor is de foto al gelijk een heel eind beter, want het model ziet er nu niet meer zo plat uit als eerst.
Alleen vind ik de foto een beetje uit balans: het model staat nu te ver naar beneden, waardoor er boven teveel zwart te zien is ten opzichte van eronder. Dat is snel opgelost door de foto gewoon met één vinger een beetje naar boven te slepen, zoals ik eerder uitlegde:
Je kunt goed het verschil zien door te kijken naar de positie van het model ten opzichte van de hulplijnen.
Dan alleen nog een druk op Gereed en de foto ziet er zo uit:
Daar ben ik veel tevredener over dan over de originele foto
Dit komt terug op wat ik aan het begin zei: door de foto van wat verderaf te nemen, zodat er meer achtergrond zichtbaar is, heb je de ruimte om aanpassingen als deze te doen. Wanneer je namelijk een foto draait zonder hem eerst bij te snijden, zal er ook automatisch op ingezoomd worden om te voorkomen dat er lege hoeken zouden ontstaan. Daardoor zou best een deel van je model buiten beeld kunnen vallen, wat je natuurlijk precies niet wilt. Maar door extra lege ruimte te laten bij het nemen van de foto, kun je dat eenvoudig opvangen.
De selfie lampen/ringen zijn ook eventueel bij de action te koop zag ik (geen idee van de kwaliteit).
Ze hebben 2 modellen.
Simpel via USB te gebruiken.
Ze hebben 2 modellen.
- incl tripod 9,95 euro: Grundig XXL selfie ringlamp
- met een klem 4,99 euro: Grundig selfie ringlamp
Simpel via USB te gebruiken.
Laatst bewerkt door een moderator:
- Interesses
- Pantservoertuigen, vnl. WOII t/m Golfoorlog
- Schalen
- 1:35
- 1:72
- Nu bezig met
- 1:35 M2 half-track en Israëlische M247 DIVADS
Dat was ik nog vergeten, ja: een USB-adapter voor de selfielamp. Die had ik al liggen, maar veel geld hoef je er niet aan uit te geven. Alleen moet je met een goedkope wel zorgen dat je die niet de hele tijd in het stopcontact laat zitten, want er zijn er veel te veel die op den duur in brand vliegen. Daar komt de stekkerdoos met schakelaar ook handig bij uit: dáár kun je hem wel veilig in laten zitten door gewoon de hele stekkerdoos uit te zetten.